Stare Forum Rzeczypospolitej Eskwilińskiej

[link widoczny dla zalogowanych]
Ceramika celtycka
Od najdawniejszych czasów wyspa nasz odwiedzana była głównie przez kupców z kontynentu, handlujących miedzią. Jednak ok. IV w. n.e. eksploatacja przestała sie opłacać, handel upadł, a wyspa wyludniła się. Niektórzy historycy stawiają tezę, że pomiędzy IX w. p.n.e. a wiekiem VII n.e. na Eskwilinii mieszkali Celtowie. Powołują się przy tym na pewne ślady kultury materialnej np. charakterystyczne wyroby garncarskie. Przeciwnicy tej teorii podkreślają jednak, że ślady są zbyt nieliczne jak na stałe osadnictwo i przypisują ich pozostawienie handlarzom miedzi.

[link widoczny dla zalogowanych]
Eadan, pan kopalni
W większości opowieści dotyczących IV n.e. wieku przewija się postać Eadana – bohatera, obrońcy górników i pierwszych osadników. Historie o Eadanie należą do kanonu baśni dla dzieci: „Jak Eadan smoka pokonał”, „Jak Eadan kopalnię uratował”, „Jak Eadan się z diabłem nie bratał” i wiele innych. Wśród wyczynów tego herosa miało znajdować się także własnoręczne wykopanie pierwszej sztolni na Wyspie, spisanie pierwszych praw dla osadników, a także podzielenie się z nimi podstawami trudnego górniczego rzemiosła. Na pierwszy rzut oka postać herosa jest mieszanką legend o pierwszych ludziach na Wyspie, niepotwierdzonych informacji o Celtach i tych wszystkich mitów, jakie owiały najdawniejszą historię Eskwilinii. I tak też jeszcze do niedawna uważano. Jednak w 2010 roku, w czasie wykopalisk archeologicznych niedaleko Lojangu, odkryto bogate zbiory ceramiki. Na jednym z naczyń odczytano napis w języku celtyckim: „…Eadan, pan kopalni ”.
Tajemnica istnienia Eadana wciąż pozostaje nierozwikłana.

[link widoczny dla zalogowanych]
Totem klanu Orła
społeczny Eskwinian (zwani tak w odróznieniu od dzisiejszych Eskwilińczyków), przybyłych na Wyspę między VII a VIII wiekiem n.e. był dość prymitywny. Byli oni pogrupowani w rody, którymi rządzili naczelnicy klanów. Religia tych najdawniejszych znanych nam przodków Eskwilińczyków, oparta była o totemizm. Występowało w niej 4-5 najważniejszych bogów, utożsamionych z siedmioma zwierzętami. Każde z tych zwierząt uważano za protoplastę jednego z klanów Eskwinian i było w nim czczone w sposób szczególny. Do zadań naczelników i wodzów należało zapewnianie przychylności bóstwa poprzez spełnianie pewnych świętych rytuałów, ofiar oraz poprzez czyny bohaterskie, wiodącę klan do chwały. Wodzowie byli więc jednocześnie kapłanami, czymś więcej niż zwykły człowiek, ponieważ posiadali cechy boskie. Dlatego tylko niektórzy mogli zostać naczelnikami. Wybierano ich spośród członków rodziny, która posiadała szczególną moc, łaskę bogów - ,,gaial". To staroeskwińskie słowo można tłumaczyć jako ,,szczęście", a jego posiadanie to było pewne przyzwolenie niebios na sprawowanie władzy. Gdy na wspólnotę spadały klęski, rodzina traciła ,,gaial" i władzę. Odwrotnie - wodzowie o szczególnie silnym ,,gaial" stawali się po śmierci bohaterami, czconymi jak bóstwa.

[link widoczny dla zalogowanych]
Łódź z czasów Aldryka, wykopana w Jeziornie
Eskwilinia wkroczyła w swój złoty wiek wraz z objęciem tronu prez króla Aldryka Wielkiego. Żył on w latach 1126-1202. Podczas swojego długiego (1148-1202) panowania wykorzystał on rozwój wiedzy szkutniczej, jaki dokonał się za jego dziadka Fanfarona i uczynił z Eskwilinii potęgę morską. Jego pierwszym posunięciem było przeniesienie stolicy z Eskwino do Kalanaru, który był wówczas prosperującym portem morskim. Aldryk Wielki organizował liczne wyprawy łupieżcze na wybrzeża kontynentu (pierwsza w 1150) i zasłynął jako postrach wybrzeży.

[link widoczny dla zalogowanych]
Zbroja Jerzego Kimindy z Limby
Po śmierci Aldryka, Eskwilinia na długie lata pogrążyła się w bratobójczych walkach między jego potomkami. W roku 1361 Jerzy Kiminida z Limby ponownie zjednoczył Wyspę. Miał dalekosiężne plany - udało mu się całkowicie zniszczyć potęgę właśnie powstającej klasy feudałów (już nigdy się nie odrodziła), narzucił całemu krajowi jednolite prawo, sposób życia i rządzenia. Jednak wszystkie reformy były utrzymywane niemal wyłącznie jego srogością i siłą autorytetu. Po śmierci Jerzego zwyciężyły tenedencje odśrodkowe, a miary zniszczenia dopełnił przez nieudolną politykę jego syn, Jerzy II Kiminida, którego zabito w 1380r. Skończył sie na nim królewski ród Eskwilinii.

[link widoczny dla zalogowanych]
Płaszcz konsularny
Formalnie najwyżą władzą na wyspie został konsul, wybierany dożywotnio przez patrycjat miast i urzędujący w Lojangu. Głównymi problemami Eskwilinii po obaleniu króla były nieurodzaje (uprawiano nieznane bliżej zboże zwane jongle) oraz spór między biednym motłochem, a bogatszą ,,grupą trzymającą władzę". Wiąże się to z tym, że przedostatni z królów wytępił starą szlachtę, a wraz z nią stosunki feudalne. Jak to opisał Karol Marks: ,,Eskwilinia była jednym z pierwszych krajów tym rejonie świata, w którym stosunki feudalne zastąpione zostały przez wczesne stosunki kapitalistyczne. O ile bowiem gdzie indziej rozkład starych stosunków i wejście na wyższy poziom formacji społeczno-ekonomicznej odbywały się ewolucyjnie, na Eskwilinii została przeprowadzona wspierana przez króla rewolucja burżuazyjna" Nowa elita zazwyczaj jest gorsza od tej starej, a w dodatku nie krępowały jej żadne zobowiązania opieki czy wsparcia wobec dawnych chłopów, którym zerwano z nóg kajdany wraz z butami.

[link widoczny dla zalogowanych]
Czaszka słonia ze skarbca w Lojangu
Kroniki konsularne pod rokiem 1441 zanotowały:
Dostojny pan Gotfryd, konsul, spis skarbca zarządził: naczyń srebrnych XII sztuk, miedzianych XLII, szat przetykanych złotem I sztuka, złota wiardunków IV, srebra CXII, dywanów VII, wiader XVI, skrzynia drewniana, czaszka słonia.
Nie wiadomo skąd czaszka się tam wzięła. Później, w XVII w., zaginęła, by ponownie ujrzeć światło dzienne w 1899. Odnaleziono ją w studni wiejskiej pod miastem Griffion, niestety w uszkodzonym stanie.

[link widoczny dla zalogowanych]
Mapa z czasów Wilhelma van Nijn
Mapa ze zbiorów Archiwum Narodowego, odnowiona przez Instytut Geografii. Dokładniejsze niż pierwiej badania nad odnalezioną niedawno mapą doprowadziły nas do wniosków odmiennych od dotychczasowych. Po pierwsze, błędnym okazało się mniemanie jakoby mapa pochodziła dokładnie z okresu 13 miesiąca roku. Świadczą o tym pewne błędy językowe zauważone na mapie. Dotyczą one zarówno nazw miast (Eskwilinio zamiast Eskwino, Boni zamiast Bonia, Kalmar zamiat Kalanar) jak i składni (władztwo Kima zamiast władztwo Kimiego). Można wątpic czy rodowity Eskwilińczyk popełniłby takie błędy, więc mapa musiałaby byc dziełem cudzoziemca. Wniosek ten pozwolił określic mapę na niestarszą niż 1457 rok, kiedy to pierwszy statek kupców zjawił się u wybrzeży wyspy.
Należało jeszcze uściślic narodowośc autora - czy należał do Duczanów z Port Eagle, czy Ispalów z Grodna. Pomocny był fakt, że autor popełnił pewną nieścisłośc. Na przełomie XV i XVI wieku dawne gęste lasy zostały w dużym stopniu wytrzebione. Twórca mapy nie znając rodzimych drzew Eskwilińskich, pamiętajmy jaki panuje u nas klimat!, ,,zalesił" swą mapę drzewami znanymi z jego kraju. To wszystko, w połączeniu z pewnymi osobliwościami językowymi, pozwala określic autora jako Duczana. Ponadto na róży wiatrów nie wyszczególniono kierunku wschodniego, jak było to w zwyczaju u Ispanów.
Dokładniejsze określenie daty wykonania mapy możliwe będzie po otrzymania wyników pomiarów radioweglowych. Można się jednak pokusić o tezę, że wykonano ją na polecenie konsula Wilhelma van Nijn (1588-1595), Duczana z pochodzenia, który jednak żywo interesował się dawną historią wyspy.

[link widoczny dla zalogowanych]
Ostateczny argument królów - armata ispalska
Od końca XV na wyspę zaczęli przybywać obcy kupcy, zyskując coraz większe wpływy. Stosunek różnych warstw społecznych do przybyszów był rozmaity - patrycjatowi i średniej warstwa mieszczan sprzyjał rozwój handlu, biedniejsi mieszkańcy miast byli wrodzy zarówno patrycjatowi, jak i kupcom zagranicznym, a chłopi odnosili się do cudzoziemców obojętnie, kpiąc najwyżej z ich dziwnych zwyczajów. Dwie główne nacje kupców to Duczanie (przybyli jako pierwsi i początkowo mieli największe znaczenie, w 1516 założyli faktorię Port Eagle) oraz Ispalowie (z biegiem czasu coraz mocniej godzący w monopol Duczanów; ich stolicą na wyspie było Grodno założone w tym samym roku co Port Eagle). Napięcie między tymi dwoma nacjami spowodowało wybuch wojny handlowej w 1590. Toczona ze zmiennym szczęsciem zakończyła się wygnaniem Duczanów przez Ispalów w 1628. Zniszczeniu uległa dolina rzek.

[link widoczny dla zalogowanych]
Złota monstrancja z katedry w Grodnie 1710 r.
Napływ kolonistów nie pozostał oczywiście bez wpływu na religię wyspy. W miastach zapanowało ostatecznie chrześcijaństwo rzymskie, choc na wsi przyjmowało się z wielkimi oporami. Po zwycięstwie Ispanów, kupców grodzieńskich, w wojnie handlowej kler uzyskał pewne wpływy polityczne. Szczyt jego władzy przypadł na lata 1640-1710, szczególnie znany ze swej pozareligijnej działalności jest Fernando Hernandez, biskup Grodna.

[link widoczny dla zalogowanych]
Eskwilingrad - pałac rodziny de Rosa

[link widoczny dla zalogowanych]
Eskwilingrad - kwatera dowódcy garnizonu
Polityka Ispalów była inna od dotychczasowej - z biegiem czasu handel tracił na znaczeniu na rzecz wielkich plantacji zakładanych przez szlachtę Ispalów. Wzrosła rola Kościoła, czego przykładem swoista ,,szara eminencja" - Fernando biskup Hernandes z Grodna.
Po śmierci konsula Gomeleza, aby nie drażnić tubylców, godność tę piastowali aż do samego końca eskwilińczycy, wielu ze zispalowanego mieszczaństwa i szlachty jak pokazują nazwiska. Były to marionetki, a zakres ich realnego władztwa wciąż się kurczył. Z czystej potrzeby praktycznej metropolia w 1647 nadała więc wyspie gubernatora. Z inicjatywy jednego z nich, Consuelio Cezaram, w 1700 roku założono Eskwilingrad, obecną stolicę. Do roku 1747 (kiedy skończono z fikcją niepodległości) istniał więc dualizm - pozornie wyspa była niepodległa, zachowywano tradycyjne uroczystości, potwierdzono formalny prymat konsula nad całą wyspą (tak historia ironicznie zakończyła spór między Lojangiem i prowincją), ale rzeczywistą władzą był gubernator.